الحمدالله رب العالمين و الصلاةو السلام على اشرف الانبياء والمرسلين اما بعد

Hamd alemlerin Rabbi Allah’a, salat ve selam gönderilmiş bütün nebilere olsun. Bundan sonra;

İmâm Tahavi rahimehullah der ki: “Müminlerin hepsi Rahman’ın velileleridir.”
Tevhidin hukukunu yerine getirmeyen kim olursa olsun Allah Teâlâ’nın velileri olmaz
Tevhid ehli her Müslüman Allah Teâlâ velisidir.
“Bilesiniz ki, Allah’ın dostlarına korku yoktur; onlar üzülmeyecekler de.”(Yunus 62)
“Onlar, iman edip de takvâya ermiş olanlardır.”(Yunus 63)

Allah’azze ve celle dostlarının, Rabb’lerinin açıkladığı gibi “İman eden ve sakınan kimseler” olduklarını bildiriyor. Dolayısıyla her takva ehli Allah’azze ve celle’ın dostudur ve o yüzden onlara önlerindeki kıyamet anı dehşetlerinden hiçbir “korku yoktur ve onlar…” dünyada arkalarında bıraktıkları şeyler için de “üzülmeyeceklerdir.”
Ebu Hureyre radiyallahu anh’dan, dedi ki: Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem’in şöyle buyurdu: ” Allah’subhanehu buyurdu: Kim benim bir dostuma (velime) düşmanlık ederse, ben ona savaş ilân ederim. Kulum üzerine farz kıldığım şeyden daha çok sevdiğim herhangi birşeyle bana yakınlaşmaz. Kulum nafilelerle bana yaklaşmayı sürdürür; sonunda ben de onu severim. Onu sevdim mi, artık kendisiyle işittiği kulağı, kendisiyle gördüğü gözü, kendisiyle yakaladığı eli, kendisiyle yürüdüğü ayağı olurum. Eğer benden bir şey dileyecek olursa andolsun ki ona veririm. Ve andolsun ki, bana sığınacak olursa, şüphesiz ki ben de onu himayeme alırım.” (Buhari 6502 Tirmizi 3603 Sahih )

Bu hadis daha başka vecihlerden de rivayet edilmiştir. Urve b. Zübeyr’in mevlâsı (azatlısı) Abdülvâhid b. Meymûn Ebû Hamza bu hadisi Urve b. Zübeyr vasıtasıyla Âişe’radiyallahu anh’dan şöyle rivayet etmiştir: Resûlullah ’sallallahu aleyhi ve sellem buyurdular ki:”Kim benim bir velîme eza verirse, kuşkusuz kendisine savaş açmamı meşru kılmış olur. Kulum bana farzlarımı eda etmeye benzer bir amelle yakınlaşamaz. Kulum, ben kendisini sevinceye kadar nafilelerle bana yakınlaşmaya devam eder. Ben onu sevdiğim zaman onun gören gözü, tutan eli, yürüyen ayağı, anlayan kalbi ve konuşan dili olurum. Bana dua ettiği zaman icabet ederim, benden istediği zaman veririm.
Yapmayı irade ettiğim hiçbir şey karşısında, mümin kulumun ölümü karşısında tereddüt ettiğim kadar tereddüt etmedim. Çünkü kulum ölümden hoşlanmıyordu, ben de acı geleni sevmiyordum ”Ahmed. El-Musned 6/.256 İbn ebu’Dunya el-Evliya Ebu Nuaym Hilye

‘Her kim benim veli kuluma düşmanlık ederse ben savaş açarım.’ Hadisini şerh edenler İmam Nevevi, İbn-i Hacer, Bedreddin Ayni, İbn-i Teymiyye, Kastalâni Allah hepsine rahmet etsin bu hadisi ilim şerh etmiştir. Hiçbir alim bu hadise uydurma dememiştir. Bu hadisin tefsirini anlamayanlar ilim ehline başvurup ilim ehlinin te’vilini şerhini öğrenselerdi, ne hulul inancına ne de hadis inkarcısı olurlardı. Kişi bilmediği şeyin düşmanıdır. İbn-i Recep El-Hanbeli rahimehullah da bu hadisi şerh etmiştir. İsteyen şerhinden istifade edip faydalana bilir.

(Kulum, bana nafile ibadetlerle yaklaşmaya devam eder ta ki ben, onu severim. Onu sevdim mi işiten kulağı, gören gözü, tutan eli yürüyen ayağı olurum. Şayet benden bir istekte bulunacak olursa onu mutlaka veririm. Şayet bana sığınacak olursa onu mutlaka sığınmam altına alırım. Bu hadisi kudsi hakkın da verilecek olan cevap şudur: ilkin bilinmelidir ki bu hadis sahihtir. Onu Buhari rikak kitabının otuz sekizinci numaralı rikak babın da rivayet etmiştir. (hadis no:6502 Ebu Bekir radıyallahu anh rivayetli hadis) Ehl-i sünnet bu ve buna benzer rivayetleri sahih ise olduğu gibi kabul eder. Bu tarz yaklaşım ehl-i sünnetin en temel özelliklerindendir. Hiçbir görüş Rasulullah sallallahu aleyh ive sellem’in sahih yolla gelen hadislerinin üzerinde olamaz. Bunun aksini düşünmek, bir ilmi kaide dayanmadan inkar etmektir hadisleri inkar ve tahrif yoluna gitmek, kendi çizgisine uymadığı için kişinin hadisleri araştırmadan reddetmesi büyük bir cehalet ve Ehl-i sünnete muhalif bir davranıştır. Hadisleri selef-i salihinin anladığı gibi anlamak en doğru metodtur buna menhec de denir. Bu Ehl-i sünnetin menheci, Dini anlamadaki yoludur. Kim bu yola muhalefet ederse ehl-i bidatten olur. Ehl-i bidat hevasına yani kendi yoluna , çizgisine uymayan hadisi ya inkar eder yada tahrif eder. Ehl-i sünnet ise önce delili öğrenir yani mesele hakkındaki Ayetleri, Hadisleri, sahabe sözlerini, Sahâbe ve Tabiinin görüşünü öğrenip yolunu bu Naslara göre çizer. Yukarıda sözü geçen hadisi inkar cehaletten başka bir şey değildir. Hadisin manasını selef-i salihinden öğrenmemenin neticesi ya inkar yada tahriftir. Bu hadisten hulul inancına varacak kadar sapan insanlarda vardır. Halbuki hadis açıktır. Allahın sevmesi sonrada yardım etmesi, neticede kulu ile ilmi, kudreti, yardımıyla beraber olması manası Sahabenin, Tabiinin, ve onlara uyan alimlerin kabul ettiği manadır. Allahın zatı arşın üzerindedir.İlmi ise heryerdedir.

İbn Teymiyye rahimehullah bu hadisi şerh eder ve şöyle der Bu, veliler hakkında rivayet edilen hadislerin en sahihidir. Nebi’sallallahu aleyhi ve sellem, Allah’ın dostuna düşmanlık edenin, Allah’a karşı savaşa çıkmış olacağını beyan etmektedir.
Çünkü Allah’ın dostları, O’na iman eden ve O’nu kendisine dost edinen kimselerdir. O’nun sevdiğini sever, sevmediğini sevmezler; O’nun razı olduğundan razı olur, kızdığına kızarlar; O’nun emrettiğini emreder, men ettiğini men ederler; O’nun verilmesinden hoşlandığı kimseye verirler, verilmesini istemediği kimseye vermezler.

Allah Teâlâ, velîlerine düşmanlığın kendisine savaş açmakla eşdeğer olduğunu açıkladıktan sonra, kendilerine düşmanlık edilmesi haram ve sevilmeleri vacip olan velî kullarının vasıflarını saymaya başladı. Öncelikle kendisine nasıl yakınlık sağlanacağını zikretti. Zira ve Kulum kendisine farz kıldığım şeyden daha çok sevdiğim bir şeyle bana yaklaşmaz. Kulum nafilelerle bana yakınlaşmayı sürdürür, nihayet ben onu severim.”
Öyleyse Allah’ın velî kulları da, O’na ne ile yakınlaşmak gerekiyorsa onunla yakınlaşırlar, düşmanları da kovulmayı ve uzaklaştırılmayı gerektiren işlerden dolayı uzaklaştırılırlar.”

İbn Receb El Hanbeli rahimehullah şöyle demiştir :
Allah’a Yaklaştıran Nafileler Kulu Allah Teâlâ’ya yaklaştıran nafilelerin en büyüğü Kur’ân-ı Kerîm tilâveti, tilâveti dinlemek, üzerinde düşünüp tefekkür etmek ve anlamaya çalışmaktır. Sahâbe-i kiramdan Habbâb b. Eret radiyallahu anh’a adamın birine şöyle der: “Gücün yettiğince Allah Teâlâ’ya yakınlaşmaya çalış. İyi bil ki, sen O’na O’nun kelâmından daha sevimli gelen bir şeyle yakınlaşamazsın.”Hakim el-Musterek
Tirmizî, Ebû Ümâme’radiyallahu anh’dan merfu olarak şöyle rivayet eder:”Kullar Allah Teâlâ’ya kendisinden gelene benzer bir şeyle yakınlaşamazlar. ”Tirmizi 2911 zayıf )

Allah’a yaklaştıran diğer bir nafile de, Allah Teâlâ’yı çokça zikretmektir. Zikri yaparken dil ile kalbin birbirinden haberdar ve anlaşarak yapması gerekir.

Nebi sallallahu aleyhi ve sellem gelen sahih bir hadiste şöyledir:”Allah Teâlâ buyuruyor ki: Ebû Hureyre’nin nakline göre Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle anlatmıştır: ” Allah Teala şöyle buyuruyor: Ben kulumun beni zannı üzereyim. Kulum beni andığı zaman ben muhakkak onunla beraber bulunurum. O beni gönlünde gizlice zikrederse ben de onu bu suretle nefsimde zikrederim. Eğer o beni bir cemaat içinde zikrederse ben de onu bu cemaat fertlerinden daha hayırlı bir cemiyet içinde anarım. Kulum bana bir karış yaklaşırsa, ben ona bir arşın yaklaşırım. Kulum bana bir arşın yaklaşırsa, ben ona bir kulaç yaklaşırım. O bana yürüyerek gelirse, ben ona koşarak gelirim.”(Buhari 7405 Muslim 2675 Tirmizi 3603 Sahih)

Bu hadisin tefsiri hakkında A’meş’rahimullah’ın den şöyle rivayet edilmiştir: “Kim bana bir karış yaklaşırsa ben ona bir arşın yaklaşırım demek; Bağışlamam ve rahmetimle demektir.”
Bazı ilim adamları buradaki yaklaşmayı bağışlama ve rahmetle tefsir etmekte ve şöyle demektedirler “Kul, Allah’a itaatle ve emrettiği ibadetlerle yaklaşırsa Allah’ın bağışlaması ve rahmeti de o kimseye adeta koşar” demektir
Saîd b. Cübeyr,rahimehullah’ın Bakara 152. ayeti hakkında şöyle demiştir: Bana itaatle kim beni hatırlarsa bende o kimseyi bağışlamamla hatırlar ve karşılarım. Abd b. Humeyd, Hasan b. Musa’dan, Amr b. Haşim er Remlî vasıtasıyla ibn Lehia’dan, Atâ b. Yesâr’dan ve Saîd b. Cübeyr’den bu hadisi aynı şekilde rivayet etmiştir.”(Tirmizi Dua babı 132)

Başka bir hadiste şöyle Ebû Hureyre radıyallahu anh’dan rivayete göre, Nebi sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu: “Allah, buyuruyor ki: “Kulum, beni dudakları benim zikrimle hareket ettiği sürece ben kulumla beraberim.” (İbn Mace 3792Müsned: 10545 Sahîh )

“Öyle ise siz beni anın ki ben de sizi anayım. Bana şükredin; sakın bana nankörlük etmeyin!” (Bakara.152 )

“Abdullah b. Amr radıyallahu anh’dan rivayete göre, şöyle demiştir: Rasulullah sallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu: ‘ Kur’an okuyan kimseye denilecek ki oku ve yüksel. Dünyada okuduğun gibi oku çünkü senin derecen okuduğun ayetlerin son noktasına kadardır.’ ” (Tirmizi 2914Ebû Dâvûd, Salat: 27 Hasen)

Hadis-i şerifte geçen “kendisinden gelen” sözü ile Kur’ân-ı Kerîm kastedilmektedir. Sevenlerin yanında sevdiklerinin sözünden daha tatlı bir şey olamaz. Bu onların kalplerinin aldığı bir lezzet ve taleplerinin son noktasıdır.
Osman radiyallahu anh’a “Eğer kalpleriniz pak olsaydı, Rabb’inizin kelâmını okumaya duyamazdınız” Ahmed b. Hanbel Müsned sahih

Allah’ın veli kullarını sevmesinin etkileri:
Hadis-i şerifteki: “Ben onu sevdim mi artık onun kendisiyle işittiği kulağı, kendisiyle gördüğü gözü, kendisiyle yakaladığı eli, kendisiyle yürüdüğü ayağı olurum” buyruğu ile ilgili olarak Hafız (İbn Hacer) hadisin bu bölümünü şerh ederken şunları söylemektedir:” Şanı Yüce Allah, kulun nasıl işitmesi ve görmesi olur? Bunun anlaşılması güç kabul edilmiştir. Buna birkaç türlü cevap verilebilir:
1-) Bu ifade temsili olarak kaydedilmiştir. Yani ben emrimi tercih etmek bakımından onun işitmesi ve görmesi olurum. Yani o bana itaati sever ve bana hizmeti tercih eder. Tıpkı bu azalarını sevdiği gibi.
2-) Yani o bütünüyle benim rızamı elde etmek için uğraşmaktadır. Kulağıyla ancak beni razı edecek şeyleri dinler, gözüyle ancak benim kendisine emrettiğim şeyleri görür…
3-) Yani ben onun bütün maksatlarını elde etmesini sağlarım. Âdeta o bu isteklerini kulağının işitmesiyle, gözünün görmesiyle… elde eder gibi olur.
4-) Ona yardım hususunda işitmesi, görmesi, eli ve ayağının düşmanına karşı kendisine yardımcı olması gibi, yardımcı olurum. İbn Hacer.
Hadisin Anlaşılmasında Tehlikeli Bir Sapma;
İlim ehli der ki: Sözüne itimad edilir ilim adamları ittifakla şunu kabul etmişlerdir: Hadisteki bu ifadeler Allah’ın kuluna destek vermesinin, yardımcı olmasının, muavenet etmesinin kinaye bir anlatımı ve kinaye yoluyla bir ifadesidir. Adeta şanı Yüce Allah, kendi zatını kulunun kendisi ile yardım aldığı organları imiş gibi ifade etmektedir. O bakımdan rivayetlerden birisinde: “Benimle işitir, benimle görür, benimle yakalar, benimle yürür” şeklinde gelmiştir.
Et-Tufi der ki: “Ancak ittihâdiler yanı Hululcular (Allah’azze ve celle’ın sair mahlûkat ile bir olduğunu söyleyenler) bu ifadelerin hakikati üzere olduğunu ve Allah subhanehu kulun bizzat kendisi olduğunu iddia etmişlerdir. Onlar Cebrail aleyhissem’in Dihye radiyallahu anh’nin suretinde gelişini buna delil göstererek şöyle derler: Cebrail ruhani bir varlıktır. Fakat o asli suretini bir kenara bırakarak insanların sureti ile görünmüştür. Yine bunlar derler ki: Allah ise külli vücut suretinde veya kısmen onun suretinde görülmeye daha kadirdir. Bâtınî Hululcu sofilerin bu sözleri hristiyanların ve Yahudilerin sözlerinden daha çok tehlikeli sözlerdir, şirk ve küfürdür, bu akide sahipleri tevbe etmeden ölürlerse küfür şirk akidesi üzerine ölürler. Hulul akidesi uzarine olanlar Allah Teala’nın velileri değildir şeytanın velileridirler. Allah subhanehu ve Teâlâ’ zalimlerin söylediklerinden alabildiğine münezzehtir, büyüktür. Allah Azze ve Celle’ye hamd, Nebi sallahu aleyhi ve sellem’e ,O’nun ailesine ve ashabına salat ve selam olsun.

A Kadir Gören