Şeyh Abdullah b. Şeyhilislâm Muhammed b. Abdilvehhâb rahimehullah’a soruldu:

Soru: Allah’ın Kitâbı’ndan başkasına muhâkeme olmak câiz midir?

Cevap: Bu, câiz değildir. Her kim bunun helâl olduğuna i’tikâd ederse kâfir olur. Bu münkerlerin en büyüklerinden biridir. Böyle yapanı inkâr etmek her müslümanın üzerine vâcibtir. İlimden azıcık nasibi olan bu konuda şüphe etmez.

Dureru’s-Seniyye (10/252

Tâğûtî Mahkemelere Başvurmak Zorunda Kalanın Hükmü

Şeyh Abdurrezzâk Afîfî rahimehullah’a soruldu:

Soru: Beşerî kanunlarla hükmeden mahkemelere başvurmanın hükmü nedir?

Cevap: Bu mahkemelere -imkân nisbetince- başvuramaz. Hakkını almasının oralara başvurma dışında bir yolu yoksa, bunda onun için bir beis yoktur.

Fetâvâ ve Resâil (1/166)

İbn Kayyım rahimehullah der ki:Allah’ın Nebi’sinin Rasul olduğuna razı olmaya gelince, Ona büsbütün boyun eğme ve mutlak bir şekilde teslim olmaya bağlıdır. Öyle ki, kişiye kendi nefsinden daha önce gelir. Böylelikle hidayeti sadece onun sözlerinde arar. Ondan başkasına muhakeme olmaz. Böyle kimseye asla O’ndan başka kimse hüküm vermez ve başkasının hükmüne de razı olmaz. Ne Rabb’in isimlerinden birşeyde ne sıfatlarından ne fiillerinden ne imanın ve imanın makamlarının lezzetinden nede hükümlerinin gizli ve açık olanlarından. Bunlarda başkasının hükmüne razı olmaz. Sadece Onun hükmüne razı olur. Bu durumda aciz kalırsa, başkasını hakem kılması zaruret durumunda kan ve ölü eti yiyen kimsenin durumunda ki gibi olur.”

وأما الرضى بنبيه رسولا فيتضمن كمال الانقياد له والتسليم المطلق إليه بحيث يكون أولى به من نفسه فلا يتلقى الهدى إلا من مواقع كلماته ولا يحاكم إلا إليه ولا يحكم عليه غيره ولا يرضى بحكمغيره ألبتة لا فى شىء من أسماء الرب وصفاته وأفعاله ولا في شيء من أذواق حقائق الإيمان ومقاماته ولا فيشيء من أحكام ظاهره وباطنه لا يرضى في ذلك بحكم غيره ولا يرضى إلا بحكمه فإنعجز عنه كان تحكيمه غيره من باب غذاء المضطر إذا لم يجد ما يقيته إلا من الميتة والدم