Recm ile ilgili hadislerin bazılarını alıp bazılarını almamak ilmin hukukuna riayet etmemektedir. Bu bir zulumdür. Rivayetleri kendi hevasına göre anlamak ise bambaşka bir zulumdür.
1-) Yine Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’e, Maiz b. Malik el-Eslemi isminde birisi gelip: “beni temizle” diyerek zina ettiğini dört defa ikrar etmiş, Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’de akli melekesini, sarhoş olup olmadığını ve medeni halini sorduktan sonra onu recm ettirmiştir. Recmedilirken kaçmaya teşebbüs eden Maiz için Nebi sallallahu aleyhi ve sellem “Keşke bıraksaydınız! Belki tövbe eder de Allah tövbesini kabul ederdi” demiştir. Ayrıca Maiz’i kendisine gönderen kişiye de “Ya Hezzal, Maiz’i elbisenle örtseydin, senin için daha hayırlı olurdu.” tavsiyesinde bulunmuştur. Maiz hadisi, ifadeleri farklı olsa da yaklaşık 15 sahabe tarafından nakledilmiştir ve hadis kriterleri açısından da sahih kabul edilmiştir. (Buhari, Hudûd, 25; Müslim, Hudûd, 22; Ebu Davud, Hudûd, 4419; Hakim, Müstedrek, 363; İbn Hanbel, 217)

Bu haditeski lafız ebu Davud’a aittir. Bu şahıs bu hadisi almış, hemen altındaki 4420 nolu hadise hiç bakmamıştır. Bu hadise baksaydı, sorunun cevabı bu hadiste vardı. Maiz radıyallahu anh eğer recm edilirken serbest bırakılsaydı, Nebi sallallahu aleyhi ve sellem ona bu fiili işledinmi diye tesbit etmek için tekrar sorardı. Maiz de bunu gizlemek için ben yapmadım deyip tövbe ederdi. İkrar etmediğinden dolayı da had düşerdi. Nebi sallallahu aleyhi ve sellem buyuruyor ki; “Bir kişi gece günah işlerde, Allah azze ve celle onun günahını gizlemişken o günahını açığa vurursa, günahını açığa çıkardığından dolayı o kişi yerilir.” Recm yoksa Nebi sallallahu aleyhi ve sellem bu şahsa neden recm uygulasın, taşlayarak öldürsün ve zulm etsin. Nebi sallallahu aleyhi ve sellem Maizi recm ettikten sonra iki kişi daha recm ediyor. Cüheni kabilesinden bir kadın. Hatta kadın diyorki; “Sen beni maiz gibi geri mi çevireceksin.” Ve Hayber’in fethinden sonra bir bedevinin oğlu işçi olarak çalıştığı adamın hanımı ile zina eden kişinin recm edilmesi. Nebi sallallahu aleyhi ve sellem Uneys radıyallahu anh’ı gönderip adamın hanımı eğer suçu itiraf ederse recm uygulanması gerektiğini bildirmiştir. Eğer Allah azze ve celle’nin kitabında bunlar olmadığı halde, Nebi sallallahu aleyhi ve sellem bunları yapsaydı zulm etmiş olurdu.

Muhammed bin İshak’tan rivâyet olunduğuna göre şöyle demiş: Asım bin Ömer bin Katade’ye Mâız bin Malik’in kıssasını sordum. Şöyle dedi: “Bana Ali bin Ebu Talib’in oğlu Hasan haber verdi. Dedi ki : Onu bana Eşlem Kabilesinden benim itham edemiyeceğim, sizin de arzulayacağınız kimse haber verdi. «Onu terk etseydiniz ya» cümlesi Rasûlüllah sallallahu aleyhi ve sellem’in sözündendir. Hasan bin Muhammed şöyle dedi: Ben bu hadisi onu terk etseydiniz ya cümlesi ile bilmiyorum (Veya : Bu cümleyi başlı başına Hadis bilmiyorum) Dedi ki: Ben Câbir bin Abdullah’a geldim ve Eşlem Kabilesinden bir takım insanlar şöyle haber veriyorlar: Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’e Mâız bin Mâlik recm edilirken kendisine dokunan taşlara dayanamayıp feryad etmeğe başladığı zikredilince, Rasûlüllah sallallahu aleyhi ve sellem, “Onu terk etseydiniz ya” buyurmuş. Halbuki bu hadisi ben bu şekliyle bilmiyorum. Câbir dedi ki: Ey yeğenim bu hadisi insanların en iyi bileni benim. Ben Mâız’ı recm edenler arasında bulunuyordum. Ne zamanki biz onu çıkardık, recmetmeğe başladık taşların dokunduğu yerin acısını duyunca bize acı acı seslendi. Ey Kavmim; Beni Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’e götürün, benim kavmim beni öldürdüler. Nefsim yönünden beni aldattılar. Bana Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in beni öldürmeyeceğini haber verdiler.” dedi. Biz onu gömüldüğü yerden çıkarmadık. Hatta öldürdük. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in yanına döndüğümüzde olayı haber verdik. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem: “Onu bıraksanız bana getirseydiniz ya, buyurdu. Bunu, Mâız’den olayı tesbit etmek için söylemişti. Recmi terk etmek için değil. Hasan bin Muhammed şöyle dedi: Bunun üzerine hadisin vechini bildim.”(Ebu Davud, 4420; Sahih.)

Suçunu itiraf eden sonradan bunu inkâr ederse, yeniden soru cevap yapılır. Eğer ifadede şüpheyi gerektiren bir şey varsa recm düşer. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem, Onu terk etseydiniz, buyurması, Ona tevbe ettirmek ve yeniden soru cevap yapmak içindi, yoksa ‘salıverseydiniz de gitseydi’ demek değildir. İmam Tirmizi’nin bab başlığında “İtirafından dönen suçludan cezanın kaldırılması” Alimler arasında ittifakla, suçlu suçunu sonradan itiraz ederse tekrardan sorulur ve itiraz ederse had cezası üstünden düşer. Hatta recm sırasında dahi olsa itiraz etse had cezası üstünden düşer. (Tirmizi, 1429)

2-) Müslim ve sünenlerde gelen sahih rivayette; İmrân b.Husayn radıyallahu anh’dan rivayet edildiğine göre Cüheyne kabilesinden bir kadın Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem’in huzurunda zina yaptığını itiraf etti ve ben hamileyim dedi. Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem kadının yakınlarını çağırarak “Bu kadına iyi muamele ediniz doğum yapınca bana bildiriniz” buyurdu. Sonra durum kendisine bildirilince kadının elbisesi cezalandırılma esnasında açılmaması için sıkıca bağlandı recmedilmesi emredildi ve recmedildi. Sonunda o kadına cenaze namazı kıldı. Bunun üzerine Umer: “Ey Allah’ın Rasulu! Onu recm ettin sonrada cenaze namazını kılıyorsun” deyince, Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem: “O kadın öylesine bir tevbe yaptı ki o tevbesi Medine halkından yetmiş kişiye dağıtılsa hepsine yeterdi. Sen kadının canını büyük bir istekle Allah’a bağışlamasından daha üstün ne aramaktasın? “ (Müslim, Hudûd 7; EbûDâvûd, Hudûd: 24)

Cüheyne kabilesinden kadının Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’e gelip beni temizle demesi, Maiz radıyallahu ahn’dan daha sonra recmedilmiştir. Eğer Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in kendi ictihadı olsaydı, bu kadını recm etmezdi. Ve Nebi sallallahu aleyhi ve sellem recmetmiştir ve bu Allah azze ve celle’nin emriyledir. Bu hadis sahih olarak gelmiştir.

3-) Buhari’nin sahihinde gelen rivayette; Ebû Hureyre radiyallahu anh ile Zeyd b. Halid radıyallahu anh’in nakline göre; Nebi sallallâhu aleyhi ve sellem mescidde otururken bedevilerden biri çıkageldi ve “Ya Rasulallah! Allah’ın kitabına göre hüküm ver” dedi. Adamın hasmı ayağa kalktı ve “(Evet) o doğru söyledi, onun hakkında Allah’ın kitabıyla hüküm ver” deyip, şöyle devam etti: Benim oğlum bu kişinin yanında ücretli idi. Onun hanımı ile zina etmiş. Birileri bana oğlumun recm edilmesi gerektiğini söylediler. Ben de bu kişiye yüz koyun ile bir cariye fidye verip, oğlumu kurtardım. Sonra ben bunu ilim sahibi kimselere sordum. Onlar oğluma yüz sopa cezası ile bir yıl sürgüne gönderme cezası gerektiğini söylediler! dedi. Bunun üzerine Nebi sallallâhu aleyhi ve selem şöyle cevap verdi: “Nefsim elinde olan Allah’a yemin ederim ki, aranızda elbette Allah’ın kitabı ile hüküm vereceğim! Koyunlara ve cariyeye gelince; bunlar sana geri verilecek ve oğluna da yüz değnek vurulacak ve bir yıl sürgüne gönderilecek! Sana gelince ey Uneys! Kalk bu adamın karısına git (zina suçunu itiraf ederse) onu recm et!” buyurdu. Uneys kuşluk vakti gitti. (Kadının itirafı üzerine) ona recm cezası uyguladı.” (Buhari, 6836; Sahih)

Bu olay Hayber fethinden sonra oldu. Hayber fethinden sonra bedevilerden biririsi Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in yanına çıkageldi. “Ey Allah’ın Rasulü! Allah’ın kitabına göre hüküm ver.” dedi. Bu bedevi meramını anlattıktan sonra Nebi sallallâhu aleyhi ve selem şöyle cevap verdi: “Nefsim elinde olan Allah’a yemin ederim ki, aranızda elbette Allah’ın kitabı ile hüküm vereceğim! Koyunlara ve cariyeye gelince; bunlar sana geri verilecek ve oğluna da yüz değnek vurulacak ve bir yıl sürgüne gönderilecek! Sana gelince ey Uneys! Kalk bu adamın karısına git (zina suçunu itiraf ederse) onu recm et!” buyurdu. Uneys kuşluk vakti gitti. (Kadının itirafı üzerine) ona recm cezası uyguladı.” Recm olmasaydı, Allah azze ve celle’nin emri ile Nebi sallallahu aleyhi ve sellem Maiz radıyallahu anh’tan sonra neden bu iki kişiye de recm uygulasın. Nebi sallallahu aleyhi ve sellem hevasından bu uygulamaları yapmadı. Dört halife recm uygulamıştır ve sahihtir. Bize kadarda gelmiştir. Ehli sünnetin fıkıhcıları, muhaddisleri bu meseleler üzerinde ittifak etmiştir. Bu meseleleri hariciler, kelamcılar ve felsefeci olanlar inkar etmişlerdir.